Geneza utworuPsalm 144 to pieśń pochwalna, dziękczynna i błagalna. Jednocześnie można ten utwór zaliczyć Analiza utworuPsalm 144 posiada podniosły nastrój i wyraźnie hymniczny charakter. W artystycznym ukształtowaniu utworu uwagę zwracają refrenowe powtórzenia (paralelizm składniowy i tematyczny), które rytmizują tekst i nadają mu muzyczny wymiar. Leksykalny poziom psalmu obfituje w terminologię batalistyczną. Mowa tu o wojowaniu i uzbrojeniu. Z jednej strony wymienia się elementy odzwierciedlające defensywne działania wojenne, takie jak „warownia”, „osłona”, „tarcza”. Z drugiej natomiast psalmista sięga po słownictwo związane z batalistyczną ofensywą: „piorun”, „strzały”, „miecz”, „zwycięstwo”. Leksyka jest ściśle związana ze stylistyką psalmu – Bóg jawi się tu jako potężny wojownik (antropomorfizacja), a człowiek jako jeden z jego rycerzy.

Metaforą egzystencji jest natomiast walka z wrogiem. Interpretacja utworuPsalm 144 to hebrajska pieśń na cześć Boga jako niezwyciężonego władcy i wojownika. Stwórca jawi się tu jako potężny wódz, który toczy walkę z niecnymi wrogami. Człowiek z racji swojego istnienia zostaje zaangażowany w odwieczną wojnę dobra i zła. Psalm podkreśla, że opowiedzenie się istoty ludzkiej po stronie Boga zostanie nagrodzone, a zło zostanie przykładnie ukarane. Pan jest dla swojego stworzenia opoką i tarczą, nigdy nie zostawia go w potrzebie. Człowiek szczególnie potrzebuje Bożej pomocy, ponieważ bywa słaby i podlega prawu śmierci. Metaforą ludzkiego przemijania są tu wiatr i